Karaktermoord

Mailtje van A la Recherche-lezer Rich Thomassen die zich verwondert over de verschillende handtekeningen van dokter Septimus, in de oude en herziene versie van Het Gele Teken.
Hij bracht me op een idee.
Ik legde beide signaturen voor aan F., een kennis met een alleszins gevorderd grafologisch inzicht. Over herkomst en achtergrond gaf ik geen informatie.

Allereerst de signatuur uit de oude Lombard-uitgave (die overigens identiek is aan het origineel van Jacobs):

Volgens F. kunnen we deze handtekening toeschrijven aan ‘een krachtige persoonlijkheid met mogelijk narcistische trekken’. De losstaande S duidt op ‘een sterke wil om niet over zich heen te laten lopen’. Opmerkelijk noemt hij daarnaast vooral ‘de ferme punt achter de naam én de onderstreping die exact daaronder eindigt. Dit lijkt me een vingerwijzing naar een onwil om te onderhandelen en een afkeer van compromissen.’

En dan de signatuur uit de opnieuw vertaalde en geletterde uitgave uit 1987:

Hier duidt, meent F., ‘een zekere verkramptheid (gedrongenheid) van het schrift op onzekerheid en mogelijk een laag zelfbeeld’. De doorgetrokken onderstreping ‘moet die onmacht verhullen’ maar benadrukt hier volgens F. juist ‘dat we te maken hebben met iemand die vermoedelijk niet heel stevig in zijn schoenen staat’.

Voor wat het waard is: de grote grap achter dit alles is natuurlijk de rol van letteraar Eddy Ryssack. Hij moet oprecht gemeend hebben een bijdrage te leveren aan een verbeterde versie van Het Gele Teken, maar hielp onbewust het hardvochtige karakter van dokter Septimus om zeep...