Troost

‘Denkend aan de dood kon ik niet slapen, ik telde louter dode schapen.’
Cynische troost van Gerrit Komrij.
Om vier uur wipte ik het bed uit en zette Idle moments van Grant Green op, als laid back in memoriam voor de jazz-gekke J.

Maar geen woorden verder. Morgen (weer...) met Northwest naar New York, zaterdag (weer...) met lood in de schoenen naar een uitvaart die niemand heeft voorzien.

Plaatje!


Germaine, 1936. Met Jocko de aap. Tja, wat een onschuld.