dinsdag 13 oktober 2009

Ondertussen, in Reetveerdegem


In ‘De helaasheid der dingen’ wijdt Dimitri Verhulst een hoofdstuk aan de hobby van een kleurloos jeugdvriendje. Deze Franky verzamelt treintjes van Märklin. Volstrekt onorgineel, schrijft Verhulst, maar, vervolgt hij:

...dat is nu eenmaal eigen aan een verzamelaar. Hij moet zich kunnen meten met andere verzamelaars. Er zijn ontelbaar veel objecten maar alle werkelijke verzamelingen zijn terug te brengen tot steeds datzelfde honderdtal onderwerpen. Omdat je iets moet verzamelen wat een massa andere stakkers ook verzamelt. Biologen kunnen daar vast iets leuks over vertellen.

Afgezien van de overbodige voice-over vond ik de film overigens net iets beter dan het boek.