Terug naar Sato (2)

Halverwege de jaren zeventig deden Hergé en Jacobs wat men van hen verlangde: eindelijk een nieuw album afleveren. Aldus volgde na de déconfiture van PICAROS (1976) de deceptie van SATO (1977). Want wát een vreugdeloze zwanenzang levert de gehoornbrilde tekenaar met het eeuwige vlinderdasje! Heeft hij ook maar één tel geloofd in de oprechtheid van deze afgedwongen exercitie? Jacobs lijkt op pagina 9 zelf het antwoord te geven:

Let op onze vriend professor Philip Mortimer waarvan in het tekstblok wordt beweerd dat hij heel tevreden is, maar die toch zichtbaar (en veelzeggend) niet op zijn gemak is. Let vooral op de twee dames onder hem en de wijze waarop zij elkaar iets toevoegen.
Britse onderkoeldheid? Geloof het maar niet.
De 3 formules van prof. Sato is een geveinsd avontuur van een auteur die doodop moet zijn geweest.